Ik weet niet hoe het met jullie gaat, maar ik als professioneel egootje maak me graag druk over dingen en ik word op dit moment op mijn wenken bediend. Op verschillende manieren wordt de mensheid op dit moment geprikkeld om zich zorgen te gaan maken. Laat ik daar nou precies een hbo-graad in hebben, dus ik had niet veel nodig. Het begon met een post op Facebook waarin gesproken werd over ‘geen stroom’ in combinatie met de woorden ‘drie dagen’.
Geen stroom is al erg, maar de tekst ‘drie dagen’ had twee opgetrokken wenkbrauwtjes als effect. Een ‘what the f…’ schoot de kamer in. Eerst maar eens even kijken of dit niet weer een Facebook fanaatje is die het leuk vindt om mensen te porren. Nog een paar dagen later een toch wel officieel lijkend bericht van de overheid. Er komt een folder… Dat was genoeg. “Its happening!” De paniek mag los. Wat moeten we doen??? Wat te halen, wat niet te doen?
Lopend door het huis maakte ik lijstjes, want oh ik hou van lijstjes! Het ‘wat gaat het allemaal niet meer doen-lijstje”. De televisie, de lamp, de magnetron, de koelkast, de vriezer, elektrische kookplaat… en… de WC!!
Dagenlang heb ik met mijn vingertjes over het internet zitten speuren. Noodpakketjes. Wat zit erin? Wat heb je er feitelijk aan? Wat is in mijn pyramide van behoefte het belangrijkste onderdeel wat ik MOET hebben? Twijfel, twijfel… WC toch wel. Wie wil er nu dat de uitwerpselen niet door de wc kunnen en dat je daar dan zelf iets mee moet doen? Ik niet, zeker niet. De raderen draaiden. Wat zou McGiver doen? Die kon altijd met een paperclip een totale wereldoorlog ontwijken. Ik had niet gedacht dat ik, als gedistingeerd ego, zoektermen als ‘plaszak’ en ‘poepopvang’ zou intikken op mijn laptop. Daarnaast verwonderde het mij hoeveel van dit soort producten er te koop zijn. Prijs kwaliteit verhoudingen werden gecontroleerd. Hoe ver gaan we in het ongemak? Nou, ik vond dat we naast de ontbering van stroom dan tenminste nog een beetje stijlvol mochten loslaten. Geen plaszak, geen poepvanger, maar een heus vervangend toilet. Een porta potti voor onze welgevormde derriere.
Onderzoek in dit soort situaties is net als één voorwerp verzetten in de huiskamer en vervolgens alle meubels op een andere plek zetten. Het werd een domino effect. Hoe meer onderzoek, des te dieper je in de wereld van porta potti wordt gezogen. Instructiesfilmpjes over welk middel je wel/niet zou toepassen. Kleurtjes. Groen voor als je milieubewust wil zijn. Ik vraag me af of mensen daar bij het legen van de tank nog over nadenken in een stroomstoring die meerdere dagen duurt. Die gaan heus wel met de tank en al naar de dichtsbijzijnde mogelijkheid om van hun keutels af te komen hoor! Maar goed, blauw voor als je meer voor schoon raken van de tank wilde gaan en ik ben bij roze opgehouden met opnemen van informatie. Kleurstress had mij bereikt.
Volgende levensvraag… Wat ga je doen als je niet op gas kookt. Ik hang nogal aan mijn warmwaterkruikje in de avond. Bij de stroomstoring zal het ongetwijfeld chronisch kruikjes vullen worden. Ook hier weer de jungle in van opties. Van op hout gestookte kachels, tot het simpele camping gasstelletje. Al moe van de ontlastings kwestie, besloot ik snel dat het een gasstelletje moest worden. Het leek me wel een beetje eng. Om van die ongerustheid af te komen maar weer instructiefilmpjesland in. Een aardig ogende Koreaanse meneer legde in Jip-en-Janneke stijl uit (meerdere keren ‘for explanation purpose’ dingen herhalend) hoe je het gasflesje in het apparaat moet doen en uiteindelijk een pannetje op het gasstel krijgt.
Vandaag was het zo ver. De noodvoorzieningen zijn aangekomen. Geen tijd om met geduld het plakband van de doos te halen, welnee, mes erop en gaan. Acht glimmende gasflesjes blonken in de doos. Oeh la la! Koffertje open en met de Koreaanse meneer nog vers in mijn geheugen en oortjes, volgde ik de stappen. Het blikje was vrij eenvoudig in het apparaat te krijgen. Bevend gingen mijn vingers om de knop die zou gaan zorgen dat er een klikkend geluidje kwam en uiteindelijk gas/vlam. Na twee keer was het zo ver. Eureka! Betty is aan het gas! Maar wat ga je dan doen om te testen. Het werd een nood-ei. Een gekookt ei zou het testvoorwerp worden. De eiwekkerdingus (klein voorwerp dat je in de pan legt om te zien hoe hard het ei als, omdat ik geen geduld heb om op de tijd te letten) erin, ei erbij en gaan!
Het resultaat een perfect ei en een blij egootje dat nu in ieder geval hete kruikjes kan maken als de stroom uit valt. Later op de dag komt de porta potti. Ik kan niet wachten om die te testen! Wordt vervolgd!
