Hallo Happy Minders, daar ben ik weer met de wekelijkse column. Wat duurt zo’n week lang he, als je naar iets uitkijkt… Begrijpelijk. Ik had hetzelfde gevoel. Het thema van deze week: Paniek zaaien.
Ik ben dol op de natuur en heb zeker groene vingertjes. Wat zaai ik dan zo al? Nou, ik heb een kweekkas staan met potjes. Keurig netjes op een rijtje. Met van die schattige stekertjes met namen erop. Ik neem jullie even mee langs mijn ‘moestuin’. Zo heb ik hier staan: een mooie verzameling angst stekjes (ze komen regelmatig op), een afdeling driftbuitakjes (die komen op en gaan weer weg in de grond, vreemd he) een serie onzekerheids besjes (smaken niet zo lekker, kan ik melden) en mijn favoriet is toch wel de afdeling waar ik paniek zaai.
Het was afgelopen week tijd om te oogsten bij de paniek plantjes. Pffff, wat een werk. Als ik paniek oogst dan heb ik het ernstig druk hoor. Natuurlijk is het een beeldspraak, ik schat jullie hoog in. Ik was een beetje uit mijn doen de afgelopen week. Hoe dat kwam? Ik zal het jullie vertellen.
Als er iets gebeurt waar ik niet zo blij mee ben, dan ga ik na afloop rondjes lopen. Ik denk dan diep na over het voorval. Ik wissel dan van richting op het tapijt en loop tegen de draad in en ga invullen. Wat kan de reden zijn dat iets gebeurde. Ik ga dan bij voorkeur niet uit van de meest positieve reden, ben je gek. Achterdocht is gezond en houdt ons scherp in de jungle van het leven. Als ik dan alles ingevuld heb, krijg ik daarna een gevoel van onmacht. Dat wat ik verzonnen heb en voor het gemak maar als waarheid beschouw, gaat een heel eigen leven leiden. Ik heb nogal een grote fantasie en een bijzonder goed ontwikkeld gevoel voor theater, dus tja, dat wordt een geweldig verhaal. Vol met enge theorietjes en doembeelden over wat er allemaal zou kunnen gebeuren.
Het gevolg is dat Ernestine hoofdpijn heeft en naar de meditatieapp grijpt. Snappen jullie dat nou? Al dat werk voor niets gedaan? Stank voor dank! Ze heeft weer een nieuwe sinds kort. Een Engelse meneer die hele teksten oplepelt over ontspannen worden. Dat verstoort zo mijn denkwereld, reuze irritant.
Ik kan niet EN naar die Engelse meneer luisteren en paniek zaaien. Ik doe dingen graag grondig, dus dan hou ik maar even op met tuinieren en wacht tot de meneer klaar is. Het gevolg is dat Ernestine zo ontspannen is, dat ze geen oog meer heeft voor mij. Tssss.
Mijn paniek plantjes zijn een beetje verlept helaas. Achteraf bleek alles weer heel anders te zijn dan ik had ingevuld en was de paniek niet nodig… Ik vond net een paar zakjes zaad onder mijn deur doorgeschoven. Klavertjes vier… Dat was een stille hint zeker?
Ik wens jullie een vruchtbare week toe en ben weer even zoet met mijn moestuintje.
Liefs,
Betty
