En dat is dag 365 van het jaar 2015… Het is weer zo ver, weer een jaar dat beleefd is. Het laatste blaadje van de scheurkalender op de wc, de agenda op het bureau… Zoeff… die kan eraf straks. Wat te doen met die laatste uren in dit jaar? Geef je nog even aandacht aan alles wat er gebeurde of kijk je al uit naar het nieuwe? Ik geloof wel in even stilstaan bij het oude. Even een filmpje afspelen in het hoofd met alles waar ik me over verwonderde, waar ik om heb zitten gieren, waar ik me door liet raken en de ‘oops beter van niet-momenten’.
Op de valreep in 2015 heb ik nog even enorm mogen lachen. Mijn vader is een bijzonder mens en ik kwam er gisteren toch weer achter dat genetisch gezien er geen enkele twijfel mogelijk is over of hij mijn vader is… De avontuurlijke, gekke en onvoorspelbare kant in mij heb ik toch zeker van hem meegekregen. Ik verbaas me elke keer weer hoe hip hij eigenlijk is. Waar sommige ouderen al in een hoekje gaan zitten rillen over het woord “DigiD” daar staat mijn vader vooraan om dat even te fixen op zijn laptopje. Hij appt, spreekt voiceberichten in op de app, weet mij soms uit te leggen hoe dingen werken, waar ik het bestaan nog maar net van ontdekte… Ik kijknaar hem en ik grinnik, stilletjes super trots dat hij dat allemaal doet.
“Mam… uhm… zit opa op Facebook?” vraagt mijn kind via de app. Ik krijg een foto meegestuurd van een profiel, waar ik zeker vijf minuten over heb zitten grijnzen. “Ik vrees van wel” app ik terug. Lijkt me echt iets voor mijn vader om met 74 jaar eens te kijken hoe dat werkt op FB. Hij zit tegenover mij aan tafel en vertelt smakelijk dat hij ook al ‘vrienden’ heeft. “Dus dat lego poppetje als profiel is echt van jou?” vraag ik. “Ja… dat hebben ze goedgekeurd bij FB” zegt hij trots. Een paar uur later zie ik een vriendschapsverzoek verschijnen van een lego poppetje. Ik moet weer ernstig lachen. Ik ben benieuwd hoe lang mijn vader het leuk gaat vinden op het gezichtenboek, want de irritatiefactor over ongevraagde toevoegingen aan clubjes of evenementen zal ook wel een dingetje voor hem worden, ik ken mezelf.. en hem. Ach ja… je vader op FB, is weer eens wat anders…
Maar terug naar 2015… Wat een leuk jaar was het. Wat heb ik veel gedaan. Een website gemaakt, een boek geschreven, honderd sollicitaties gedaan, een baan gevonden, talloze uitdagingen gedaan met mezelf en mijn egootje Betty. Zo was er: Een dag niet klagen, 100 Dagen Happy zijn, presenteren voor een groep, de fotoshoot voor een interview in een magazine over.. mij! en deed ik mee in een flashmob,
Wat heb ik een leuke mensen ontmoet in 2015. Mijn happy gasten zoals een wijkaanjager, een mantra zangeres, een bijzondere kapster, een blije gezichten kunstenares, een organisatrice van blije mama feestjes en een kleurrijke creatieve dame:
Nog een paar uur en dan is het zover… Dan is dit ontzettend leuke jaar voorbij en gaan we 2016 in. Ik ben zo benieuwd wat voor een leuke, spannende en vooral happy dingen er weer kunnen gebeuren. Ik wens jullie allemaal een goede jaarwisseling en zie jullie in 2016 weer terug!
Happy groeten van Ernestine.
